De accijnszegel (banderol) vierde in 2011 zijn 90-jarig bestaan. Reden voor een historische terugblik. Veel landen hanteerden rond 1900 een staatsmonopolie of tabaksregie. De invoer van tabak, de verwerking en de verkoop van tabaksfabrikaten was geheel in handen van de staat. De staat bepaalde de verkoopsprijs en vulde de staatskas met de winst.
In Nederland kende men een indirecte belasting (o.a. voor invoer, doorvoer, opslag van tabak). Het verbruik van tabak was onbelast. Het heeft tientallen jaren geduurd en menige regering de nodige hoofdbrekens gekost om een degelijke Tabakswet te ontwerpen, waarbij de tabaksaccijns geheven wordt op het afgewerkte product. Uiteindelijk kwam de Tabakswet in 1921 door het parlement en werd de vrijheid in handel van tabaksfabrikaten aan banden gelegd. Het verbruik van tabak werd belast door het fabrikaat van een banderol te voorzien, een papieren strookje, als bewijs dat de accijns geheven is. Men noemt deze wet wel de banderollenwet.
